Tę podkaście potrzebnie niepotrzebnie dziś mają kości nią jest doktor anna Maria brass artystkę wykładowczyni akademicka i kuratorka biennale tkaniny artystycznej w Poznaniu dzień dobry dzień dobry będzie pani kuratorką na przyszłorocznym biennale tkaniny w Poznaniu co to właściwie jest za impreza o co w niej chodzi kto na nią przychodzi co na niej można zobaczyć i czego się właściwie możemy spodziewać na tym przyszłorocznym biedna spodziewać że też zacznę tak od końca będzie tak naprawdę zależy myśli osoby artystyczne artystki i wszyscy którzy nawet dyplomu jakiegoś profesjonalnego profesjonalnego nie posiadają dlatego że jest to konkurs otwarty nie ma żadnych granic wiekowych tak jak już powiedziałam nie trzeba być profesjonalistą profesjonalistką w danej dyscyplinie żeby móc z nami współdziała mnienie historyczno sztuczne na margines ale pracujemy prywatnie jak i właśnie jako Fundacja jako jako działaczki w kulturze żeby przywrócić jej tą pozycję przypomnieć że jest to język wypowiedzi twórczej który po prostu może być zrozumiały dla każdej osoby niezależnie właśnie od tego jakie jest jej przygotowanie do do do do zdobycia odbiorcy odbiorcy nią kultury ponieważ tkaniny są wszędzie taki był też temat przewodnich pierwszej edycji biennale 2017 roku i z takich kuluarów w gruncie rzeczy biennale powstało z yy również na takiej zawiązek przyjaźni dlatego że yy po prostu znamy się jeszcze z czasów gdzieś doskwierało nam to że już w czasie studiów to tak tak tkanina była chociaż też została przypomniana biennale się rozwija będzie miał właśnie piątą edycję którą mam zaszczyt torować duży stres zdecydowanie ale też duży zaszczyt yy i pod tematem jest yy podróż do niewiedzial każd ten powrót przewrotne właściwie wydawałoby się że a nie gdzieś tam do niej wraca rzeczywiście chciały sadzić gdzieś w takich indywidualnych doświadczeniach które każda z nas miała było to w jaki sposób my stajemy się niewidzialni co to właściwie znaczy z jednej strony jesteśmy przeładowanie informacjami mamy czasem ochotę się schować jak ślimaczki w skorupce a z drugiej strony doświadczamy też bardzo często jako osoby twórcze czegoś takiego że właśnie wypadamy to za system yy jak przeczytała właśnie te będzie powiedziałam to że po zakończeniu studiów które były dla niej takim powiewem wolności takim takie po prostu twórczej mocy dlatego też właśnie ten ten temat tutaj był przeze mnie ale ale dzięki dzięki ws stanąć odzyskać tą widzi więc tutaj pytamy osoby w open call gdzie są te ich granice jesteśmy naprawdę bardzo otwarte na propozycje które które spłyną czekamy na zamknięcie tego open call no i na pewno cieszę się również z tego że dzięki wsparciu miasta porównania to też było coś co nam doskwierało z racji świadomości warsztatu z racji tego że każda z nas miała doświadczenia w pracy w tkaninie wiemy że często są to jakby procesy czasochłonne kiedy open call trwał bardzo krótko to jakby wymaganie od osób takiego zaangażowania się na 100% to żeby zrealizować jakąś pracę jakieś działanie które by chciał zgłosić było takie no jakby to powiedzieć no po prostu trudne dlatego że wiemy jak wiem już jesteśmy dorosnąć właśnie jesteśmy na studiach cała nasza uwaga nie jest skoncentrowana na pracy twórczej więc miałyśmy świadomość że bardzo często ten czas jest czynnikiem który wpływa też na to zaangażowanie na jakość i wydłużając ten nabór po prostu wychodzimy naprzeciw potrzebom osób artystycznych samemu samej rozmawiamy dzień po ogłoszeniu nominacji do paszportu polityki dla Moniki burzyńskiej która no jest jedną z takich najgłośniejszych w tym momencie osób tworzących w i w tkaninie artystycznej w rękodziele wiem że tutaj język jest bywa bardzo zróżnicowany i tak samo też na przykład patrząc na tegoroczne biennale w Wenecji trochę można mieć takie poczucie że forma wyrażania się przez przez rękodzieło przez pracę rąk przez tkaninę w bardzo różnych formach ale że ona gdzieś tam na te salony artystyczne wraca i czy tak rzeczywiście jest czy to jest przypadek czy jaką rolę właściwie taka taka forma sztuki pełni i może pełnić w sztuce współczesnej uważam że na pewno duży duże znaczenie w przynajmniej patrząc w pracy dydaktycznej z osobami studenckimi miało znaczenie doświadczenia pandemii przypomnieliśmy sobie dzięki temu trudnemu przeżyciu które gdzieś mam wrażenie że jednak próbujemy wymagać tak jakby go nie było z tego że jednak jesteśmy zwierzętami stadnymi że jesteśmy wspólnotowy yy istotami wspólnotowymi i w naszej kulturze były działania które były związane zarówno z rękodzielnictwa sem jak i wymuszonym przez te rękodzielnictwo byciem razem bardzo dużo jest kolektywów artystycznych bardzo dużo osób odczuwa potrzeby budowania więzi dużo się też zmienia jeżeli chodzi chociaż rodzicielstwo o edukację bardzo smarowaliśmy na temat tego że jest jest stała za słynna wiązka potrzebna do wychowania dziecka i językiem który tak jak już powiedziałam wcześniej naprawdę może b kontekstu dlatego że my tak naprawdę tkaninami otaczamy się od poczęcia tak jesteśmy owinięci w tkaniny i gdzieś te tkaniny są bardziej niż performens czy czy nie wiem założenia zarówno w naszym kraju wać oliwy do ognia myślę że każdy wie mamy taką potrzebę dotarcie pod strzechy prężnie będzie przypomnieć że najp babcie kinie taki element również yy jakby między pobudowania międzypokoleniowych więzi to były techniki które były przekazywane często od tego czy to jest męskie czy żeńskie czy w ogóle ten podział na płciowość jest tutaj w niekonieczny yy i dzięki tej tajemnej nie tajemnej wiedzy my możemy czuć po prostu się jakoś osadzeni w i to też jest mam wrażenie taka odpowiedź troszeczkę na bycie w tej kulturze terapii i na dużo trudności z którymi się po prostu zmagamy jako wspomniana już wcześniej pandemia nasiliła ta bliskość tkaniny o której pani wspomniała bo to rzeczywiście jest coś co jest jakby wyjęte z tej takiej abstrakcji która często towarzyszy jest jest częścią sztuki współczesnej że po pierwsze wymaga dużego kontekstu wymaga wiedzy wymaga wielkich kompetencji tkanina rzeczywiście wydaje się bliższa naturalna wydaje się takim przedłużeniem życia ale jednocześnie właśnie tak chyba przez tę bliskość która jest taką konstytutywną te prace w tkaninie i prace związane z rękodziełem one są czasem utożsamiane z taką z taką domową gością z taką łagodnością z takim światem troszkę nudnym gdzie tam sobie tutaj w cudzysłowiu panie sobie dzier gają i plotkują prawda ale jednocześnie i to już właściwie też wiemy spadem feministycznych że ten świat rękodzieła i świat tej twórczości z tkaniną związanej to często jednak były też przestrzenie oporu tkanina ma charakter mnie tutaj od razu przychodzą do głowy chilijskie ale pije raz gdzie Kobiety w czasie dyktatury pinocheta po prostu wyszły wały historie które im się przydarzały często korzystały z materiałów swoich mężów którzy byli aresztowani na przykład a z zewnątrz jeżeli na przykład w ogóle tej historii nie zna to wydaje się że to są takie kolorowe patchworki które dopiero przy takim troszkę bardziej yy czujnym yy przyjrzeniu się widzimy co tam się na nich dzieje dlatego wydaje mi się że tkanina ma taki przez to potencjał rewolucyjny bo my ją jednak właśnie ze względu na ten jej intymny charakter jakoś jesteśmy w nią obyci przyzwyczajeni do tego że ona się gdzieś znajduje tak dajemy ją być może właśnie przez to z tym przymrużeniem oka a z drugiej strony ona jest nośnikiem takich treści które naprawdę mogą zmieniać świat i ja w to bardzo wierzę stąd też to nasze to to moje osobiste i to nasze kolektywne zaangażowanie w tkaniny właśnie na przykład w ramach biennale to tam też pani widzi taki czy jest obecna są obecne takie prace właśnie wywrotowej sfery decydowanie co być może jest to też podyktowane tym że my takie prace jako jako gremium eksperckie doceniamy zdecydowanie ale nie tylko takie były jesteśmy jesteśmy różnorodne i różnorodni uważamy że jest to wielka wielka wartość dlatego że właśnie dzięki spojrzeniu na tego typu wywrotowe rewolucyjne buntownicze realizacje mediom które jest w jakiś sposób miękkie nie chcę też tutaj tymi yy tymi tymi epatować tymi określeniami którymi gdzieś się tą tkaninę obarcza ponieważ ona może być też szorstka wszystko zależy od tego jak ona jest wykonana ale politycznymi pewnymi zagadnieniami dat niesprawiedliwości sami i w ten sposób w ogóle podejmujemy dyskusję mam wrażenie że po prostu potrzebujemy jako odpuście komunikować żeby znajdować rozwiązania problemów które nas nękają czy czy w kraju czy szerzej tutaj ten ten ten ta komunikacja robią tkaninę nawet o wywrotowym charakterze jest z punktu widzenia nas jako biennale to inne fizycznych zapraszamy do wszystkich rewolucyjnych głosów i to jeszcze apropo rewolucyjnych głosów czy np miałyście po no po strajkach kobiet napływ takich bardziej rewolucyjnych materiałów czy to się na przykład w biennale nie nie nie odbiło yy odbiła zdecydowanie ale były też takie głosy wcześniej yy właśnie ze względu na długą historię mistycznej sztuki w tkaninie także także to się po prostu nasiliło to się utrwaliło ukonstytuował o i przyjemność zaszczyt to samo osobom odbiorczym pani jest i artystką i badaczką i kuratorką role pani pracy też mieści praca rąk praca związana z rękodziełem stkę pytanie w oprócz tych ról czuję się również edukator ką Jestem też mamą także bardzo wiele rzeczy jest mi dane łączyć na to że że że te wszystkie kwestie się przenikają że zarówno jakby niewidzialne praca kobiet w domowe jak i niedofinansowana są podwalinami do tych rewolucji które się wydziały czy rewolucje to może za duże słowo do tych jakby rozmów społecznych tych tych buńczucznych yy i bardzo dobrze yy kwestii które siedziały na protestach i oby siedziały dalej ponieważ jeszcze wiele spraw je w yy nie załatwionych i czeka na na na załatwienie więc przenika się to będzie tak jak nie wiem wątek i osnowa się przenikają próbuję znaleźć oczywiście czas na wszystko mam też poczucie że yy się pilnować żeby nie być wężem zjadający własny ogon żeby znajdować tym wszystkim jeszcze czas na odpoczynek na na na rekreację ale na pewno dodaje mi siły to jako twórczyni że właśnie Jestem otoczona przez wspaniałe nie tylko Kobiety które mnie wspierają i i czym są pikotki to takie nieformalne grupowania sposób akurat tak się składa że w tym momencie są tam same Kobiety wyjścia z dzierganiem przestrzeń publiczną włóczką szydełkowe graffiti yy i są tam osoby o różnych profesjach od księgowych popieluszki także także w ka każda os niezależnie od tego jakie ma ze sobą zaplecze edukacyjne czy życiowe może się z nami dziergać naszym punktem wyjścia jest po prostu dzierganie w przestrzeni publicznej ale ze względu na na to że jest tak wiele palących kwestii dzieje się tak że rzeczywiście podejmujemy jakieś wątki bierzemy na te nasze szydełka i druty zagadnienia które są palące i które wymagają yy są to takie interwencje artystyczne yy ale też nie zawsze nie zawsze ten charakter jest tak rewolucyjny dlatego że zdarzało nam się po prostu świętować nie wiem rogale znaczy 11 listopada po Poznaniu czyli dziergać rogale i ale równolegle parę lat wcześniej robiłyśmy 100 lat szala wolności z okazji 100 lat niepodległości 100 lat własnych praw kobiet gdzieś to wszystko też była wciągnięta neuro różnorodność i osoby w spektrum ponieważ to też jest pole które mnie interesuje pole działania i to jak osoby z niepełnosprawnościami są wykluczane z uczestnictwa w kulturze na szczęście to się teraz już obecnie w tym momencie bo akurat działanie o którym mówię w 2017 roku bardzo zmienia co mnie bardzo cieszy Ale jednocześnie pikotki są fantastyczne dlatego że to już też powiedziałam że nie Jestem w nich sama yy i jeżeli zamiast 100 kwiatków zrobię 50 to ktoś inny kto w danym momencie ma zasoby zrobi ich więcej i efektem jest ta wspólna praca wspólne działanie ta wspólna ta wspólna akcja w przestrzeni miejskiej staramy się zawsze łączyć z takim działaniem z potrzebami właśnie jakieś grupy tak jak już powiedziałam sobie neuro różnorodne teraz 25 listopada był dzień wszystkie eliminacji przemocy przeciwko kobiet 19 listopada przeciwko dzieci właśnie wobec dzieci przemocy wobec dzieci tak Kobiety właśnie które dotknęły takiej jednocześnie na szczęście nie tylko my walczymy o to żeby one nie były postaciami zapomnianymi a jednocześnie właśnie do pokoju w którym znajdują się ofiary przemocy który ma symbolizować to że te osoby nie fizycznie sposób yy okazy pojawiło się tutaj w naszej rozmowie jeszcze takie pojęcie jak i arn bombing myślę że warto je bombing czyli tutaj takie bombardowanie włóczką to jest taka można porównać to właśnie do do idei Street art trwały przestrzeni miejskiej których celem może być zara przestrzeni zwrócenie uwagi na to że halo tam coś nie gra różnych wydarzeń celebracja świąt jakie takie właśnie wypowiedzi o charakterze już bardziej politycznym zaangażowany jest to zjawisko które wiecie to nie jest tak że my tutaj robimy coś co że właśnie to odkryłyśmy wspominał chłonność procesu szybciej idzie niż co zrobić ale to języku wypowiedzi a spójrz mi jeszcze teraz tak na koniec troszkę w przyszłość i jak ja dzieła tkaniną z materiałem tej takiej ręcznej wypowiedzi artystycznej w kontekście sztucznej inteligencji i tego co sztuczna inteligencja będzie robiła w obrębie sztuki właśnie praca rąk jest i będzie jakąś taką jakimś takim remedium może na to wszystko jak najbardziej wierzyć ją w centrum aktywności twórczej w Ustce na którym była również Dominika karpińska czekalska z Łodzi za ssd ma sens wydziału tkaniny która się zajmuje że kartami i opowiadała nam o eksperymencie który jedna z jej osób studenckich wykonała próbując zachęcić sztuczną inteligencję do ja tak do końca też technicznie nie wiem co z sobą doświadczenia że kartami więc nie chcę popełnić jakiegoś błędu ale jakby do stworzenia tego programu do żakardu dla maszyny i mimo że udawało się to to jednak te efekty w stosunku do tych zaprojektowanych przez nią przez osobę no były dużo gorsze du więc nawet ten ten prosty eksperyment na tu i teraz dowodzie że maszyny przez maszynę jest jeszcze jakąś z mam nadzieję długo surrealistyczną wizją science fiction której się nie doczekamy mam nadzieję że właśnie ze względu na wszechobecną cyfryzację na kryzys z tym że my jesteśmy przygotowani na to co się dzieje w psychiatrii yy na różne wieloaspektowe problemy społeczne my tym bardziej będziemy tymi ręką dzieło bardzo chcę w to wierzyć i wydaje mi się że tak musi być ponieważ jako gatunek zwyczajnie inteligencji ale ostatnio jakieś takiej kontekście takim rodzicielskim yy by takie miałam przeżycie że organizujemy szkolny kiermasz i dzieci robią dzieci robią prawda ozdoby a na to wszystko wchodzi yy wykreowana przez sztuczną inteligencję wizja tego stoiska jakby dalekie od zarówno możliwości jak i potrzeb że zdroworozsądkowo patrząc yy pamiętajmy że naszym zadaniem jest być być razem yy yy być w sposób twórczy każdy twórczość też będzie rozumiał na swój sposób i dzięki temu znajdować jakieś okruszki szczęścia i mam nadzieję żeby że ich będzie więcej yyy tyle ile będziemy potrzebowali i tyle ile nam właśnie chociażby to rynku dzieło może dać bo na pewno warto też podkreślać że praca z rękodziełem daje bardzo dużo satysfakcji i wpływa na dobrostan psychiczny bardzo serdecznie dziękuję za rozmowę Podcast realizowany jest ze środków krajowego planu odbudowy kp
